In het voorjaar van 2007 leek het klimaat nog één van de belangrijkste thema’s te worden in de Amerikaanse presidentsverkiezingen, naast de oorlog in Irak en het economisch beleid. De film “An Inconvenient Truth” van Al Gore had net een Oscar gewonnen, het Internationaal Klimaatpanel IPCC presenteerde zijn verontrustend klimaatrapport en Gore kreeg samen met het IPCC de Nobelprijs voor de Vrede.
Maar nu, een jaar later, is het thema zo goed als vergeten. Tijdens de voorverkiezingen worden debatten en interviews helemaal gedomineerd door andere thema’s. Ook de media zijn daarvoor verantwoordelijk: uit een onderzoek van de Amerikaanse League of Conservation Voters bleek dat van de 2275 vragen die in de vijf belangrijkste politieke praatprogramma’s aan de kandidaten gesteld werden, er amper 24 iets met het klimaatvraagstuk te maken hadden.
Bij de Democraten zijn Hillary Clinton en Barack Obama het eens over de noodzaak aan een ambitieus klimaatplan. Ze willen allebei de uitstoot van broeikasgassen aanzienlijk verminderen en geven hun voorkeur aan het “cap-and-trade” – systeem van bindende uitstootbeperkingen voor bedrijven, gecombineerd met een handel in uitstootrechten. Verder zijn ze voorstander van een internationaal klimaatakkoord dat het in 2012 aflopende Kyotoprotocol moet opvolgen.
Obama is ondertussen zelfs al begonnen met het opstellen van een klimaatbeleid. Hij wil niet tot 2009 wachten om iets aan de klimaatverandering te doen. Obama heeft al verschillende keren aan Al Gore gevraagd om hem te assisteren bij het opstellen van zijn klimaatplan. Obama kondigde aan dat hij niet overmoedig wou zijn, maar dat hij bewust is van de hoogdringendheid van de zaak.
Bij de Republikeinse partij is er iets minder ambitie om iets aan het klimaat te doen. Een aantal kandidaten, zoals Romney, Giuliani en Thompson stonden afkerig ten opzichte van zware inspanningen voor het klimaat. Zij zijn ondertussen afgevallen in de race naar het presidentsschap.
Bij John McCain, die deze week officieel werd voorgesteld als de Republikeinse kandidaat, ligt het anders. De meest progressieve Republikein heeft zich uitgesproken voor een echte klimaataanpak. In 2003, lang voor het begin van de voorverkiezingen, diende hij in de Senaat al samen met de Democraat Joseph Lieberman een wetsvoorstel in om de uitstoot van de Amerikaanse economie gevoelig te verminderen in de eerste helft van deze eeuw. McCain pleit ondermeer voor een grotere inbreng van kernenergie, maar repte geen woord over bindende beperkingen voor Amerikaanse industrie.
“Laat het me zo stellen: als we overschakelen op groene technologie, maar ik bleek fout te zijn en er komt geen klimaatverandering, dan laten we onze kinderen toch een schonere wereld na. Maar als ik gelijk krijg en we hebben niets ondernomen, wat voor planeet laten we onze kinderen dan na? Ik zet me al lang in voor deze zaak, en we moeten nu dringend handelen”, zei McCain onlangs in een interview.
Of er ook effectief iets zal veranderen, valt nog af te wachten. In ieder geval, het kan niet meer slechter gaan dan de voorbije acht jaar. Het wordt tijd dat Amerika het voortouw neemt in het globale klimaatbeleid. In het belang van het milieu, kan er volgens mij best een Democratische kandidaat het presidentschap in de wacht slepen. Zij hebben ambitie, inoverende ideeën en worden gesteund door heel hun partij, wat niet het geval is bij hun conservatieve concurrent. Daarnaast maakt de aanwezigheid van Al Gore, die ook in hun kamp zit, wellicht een groot verschil.
Bronnen: CNN, Mo, Youtube
Geen opmerkingen:
Een reactie posten