Wie wordt John McCain’s Vice-president?

Nu de onderlinge strijd tussen de Republikeinse presidentskandidaten beslecht is, kan men in het Republikeinse kamp alvast aan het volgende deel van de campagne beginnen, namelijk het promoten van hun kandidaat John McCain. Het aanduiden van een vice-president is een zeer belangrijk onderdeel van de campagne. De geruchtenstroom over wie kans maakt om de “running mate”van McCain te worden, vergroot met de dag.

De lijst van de mogelijke kandidaten is vrij omvangrijk. Het belang van een vice-presidentskandidaat is dit jaar veel groter dan normaal, want McCain is met zijn 71 jaar niet meer van de jongste. Als hij verkozen wordt, dan is hij de oudste president ooit die voor een eerste ambtstermijn gekozen zou worden. De belangrijkste taak van een vice-president is dan ook, behalve het bijstaan van de president, klaar te staan om het van z’n baas over te nemen indien nodig.

De vraag is nu wie er zoal in aanmerking komt voor die belangrijke positie. McCain verklaarde eerder dat hij iemand zoekt die hem moet kunnen aanvullen op het gebied van de economie, waar zijn kennis en ervaring beperkt is. Tevens moet het iemand zijn die jong is, maar niet te jong zodat hij het ervaringsgehalte juist weer naar beneden haalt.

Veel Republikeinen hopen dat de conservatieve Mike Huckabee vice-president wordt. Huckabee is de kandidaat die het langst in de race bleef met McCain. Huckabee zou dan veel gelovige kiezers met zich meenemen, die teleurgesteld achterbleven toen de gematigde conservatief McCain tot Republikeins presidentskandidaat werd uitgeroepen.

Een tweede optie is Charlie Christ, de gouverneur van Florida. Christ steunde de kandidatuur van McCain van het eerste moment Verder is Christ zeer populair in zijn staat, met hem erbij kunnen de Republikeinen in ieder geval deze staat op hun lijstje schrijven tijdens de verkiezingen.

Het laatste gerucht dat de ronde doet in de VS, is dat Condoleezza Rice, huidig minister van Buitenlandse Zaken, ook zou meedingen voor het vice-presidentschap. Tactisch zou dit een slimme zet zijn van de Republikeinen. Zo zouden vrouwen en Afro-Amerikanen, die nu eerder geneigd zijn om op Barack Obama of Hillary Clinton te stemmen, wel eens de Democraten links kunnen laten liggen en voor de Republikeinen gaan opteren.

Uiteindelijk verlies je kiezers en win je kiezers met een "running mate". De kunst is om iemand te kiezen die uiteindelijk veel kiezers met zich meeneemt, en ook nog eens populair is in cruciale staten.

Bronnen: CNN, Youtube

Amerikaanse klimaatpresident in de maak?

In het voorjaar van 2007 leek het klimaat nog één van de belangrijkste thema’s te worden in de Amerikaanse presidentsverkiezingen, naast de oorlog in Irak en het economisch beleid. De film “An Inconvenient Truth” van Al Gore had net een Oscar gewonnen, het Internationaal Klimaatpanel IPCC presenteerde zijn verontrustend klimaatrapport en Gore kreeg samen met het IPCC de Nobelprijs voor de Vrede.

Maar nu, een jaar later, is het thema zo goed als vergeten. Tijdens de voorverkiezingen worden debatten en interviews helemaal gedomineerd door andere thema’s. Ook de media zijn daarvoor verantwoordelijk: uit een onderzoek van de Amerikaanse League of Conservation Voters bleek dat van de 2275 vragen die in de vijf belangrijkste politieke praatprogramma’s aan de kandidaten gesteld werden, er amper 24 iets met het klimaatvraagstuk te maken hadden.

Bij de Democraten zijn Hillary Clinton en Barack Obama het eens over de noodzaak aan een ambitieus klimaatplan. Ze willen allebei de uitstoot van broeikasgassen aanzienlijk verminderen en geven hun voorkeur aan het “cap-and-trade” – systeem van bindende uitstootbeperkingen voor bedrijven, gecombineerd met een handel in uitstootrechten. Verder zijn ze voorstander van een internationaal klimaatakkoord dat het in 2012 aflopende Kyotoprotocol moet opvolgen.

Obama is ondertussen zelfs al begonnen met het opstellen van een klimaatbeleid. Hij wil niet tot 2009 wachten om iets aan de klimaatverandering te doen. Obama heeft al verschillende keren aan Al Gore gevraagd om hem te assisteren bij het opstellen van zijn klimaatplan. Obama kondigde aan dat hij niet overmoedig wou zijn, maar dat hij bewust is van de hoogdringendheid van de zaak.

Bij de Republikeinse partij is er iets minder ambitie om iets aan het klimaat te doen. Een aantal kandidaten, zoals Romney, Giuliani en Thompson stonden afkerig ten opzichte van zware inspanningen voor het klimaat. Zij zijn ondertussen afgevallen in de race naar het presidentsschap.

Bij John McCain, die deze week officieel werd voorgesteld als de Republikeinse kandidaat, ligt het anders. De meest progressieve Republikein heeft zich uitgesproken voor een echte klimaataanpak. In 2003, lang voor het begin van de voorverkiezingen, diende hij in de Senaat al samen met de Democraat Joseph Lieberman een wetsvoorstel in om de uitstoot van de Amerikaanse economie gevoelig te verminderen in de eerste helft van deze eeuw. McCain pleit ondermeer voor een grotere inbreng van kernenergie, maar repte geen woord over bindende beperkingen voor Amerikaanse industrie.

“Laat het me zo stellen: als we overschakelen op groene technologie, maar ik bleek fout te zijn en er komt geen klimaatverandering, dan laten we onze kinderen toch een schonere wereld na. Maar als ik gelijk krijg en we hebben niets ondernomen, wat voor planeet laten we onze kinderen dan na? Ik zet me al lang in voor deze zaak, en we moeten nu dringend handelen”, zei McCain onlangs in een interview.

Of er ook effectief iets zal veranderen, valt nog af te wachten. In ieder geval, het kan niet meer slechter gaan dan de voorbije acht jaar. Het wordt tijd dat Amerika het voortouw neemt in het globale klimaatbeleid. In het belang van het milieu, kan er volgens mij best een Democratische kandidaat het presidentschap in de wacht slepen. Zij hebben ambitie, inoverende ideeën en worden gesteund door heel hun partij, wat niet het geval is bij hun conservatieve concurrent. Daarnaast maakt de aanwezigheid van Al Gore, die ook in hun kamp zit, wellicht een groot verschil.

Bronnen: CNN, Mo, Youtube

Vormt Ralph Nader een bedreiging voor de Democraten?

Deze week raakte bekend dat Ralph Nader voor een vierde maal deel neemt aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen. De 73-jarige linkse beschermer van consumentenrechten komt op als onafhankelijke kandidaat. Nader stelt zich kandidaat omdat noch de Democraten, noch de Republikeinen oog hebben voor de echte problemen van de VS.

Buiten de twee gevestigde grootmachten, de Democraten en de Republikeinen, is in de VS het ontstaan van nieuw politiek leven heel moeilijk. Dat komt onder meer doordat bij elke verkiezing (behalve bij de Democratische voorverkiezingen) de regel ‘de winnaar krijgt alles’ geldt. Een buitenstaander moet onmiddellijk heel hoog springen om in de buurt van de ‘Grote Jongens’ te komen.

Uit een onderzoek van het Pew Research Center in 2006 bleek dat de meerderheid van de Amerikanen graag een serieuze derde kandidaat zou zien naast die van de twee gevestigde partijen. Het leek er dit jaar even op dat een zwaargewicht van buitenaf zich zou aanmelden. Michael Bloomberg, de burgemeester van New York, overwoog om zich kandidaat te stellen. Maar door de populariteit van McCain bij de Republikeinen zag Bloomberg af van zijn plannen.

Nader zelf maakt weinig kans om president te worden, maar de vraag is hoe zwaar zijn deelname zal doorwegen in het eindresultaat. In 2000 kon Nader genoeg Democratische stemmen afsnoepen van toenmalig presidentskandidaat Al Gore, zodat George W. Bush de macht kon grijpen in Amerika.

Of Nader dit jaar nog een bedreiging vormt voor de Democratische kandidaat is hoogst twijfelachtig. Zijn aanhang bleek in 2004 al gehalveerd te zijn. Alleen als op 4 november in twee of drie doorslaggevende staten het verschil tussen John McCain en de Democratische kandidaat enkele tientallen stemmen bedraagt, kan Nader wederom een beslissende rol spelen.

Bron: The Washington Post

De invloed van Fox News

Fox News, Amerika’s grootste televisie- en radiostation, speelt een controversiële rol bij de politieke verslaggeving in de Verenigde Staten. Fox heeft namelijk een conservatieve achtergrond en heeft de gewoonte de Republikeinse partij in een beter daglicht te stellen dan de Democraten. Bij de voorverkiezingen die momenteel in volle gang zijn, is dit niet anders.

De zender werd begin jaren ’90 opgericht door Rupert Murdoch, en is sinds 1997 over heel de wereld te ontvangen. Fox richtte zich van meet af aan op de conservatieve Amerikaan, die in de andere nieuwszenders zijn gading niet meer vond. Fox speelde in op de vraag van de kijker. De conservatieve zender is op dit moment populairder dan concurrent CNN. Fox stak CNN voorbij na de aanslagen van 9/11, omdat veel kijkers de patriottische verslaggeving wel konden appreciëren.

De verslaggeving van Fox is vaak zeer omstreden. De zender trekt iets te nadrukkelijk de kaart van de Republikeinen, in die mate zelfs dat er vaak een loopje wordt genomen met de journalistieke deontologie. De voorbije jaren kreeg de Bush-administratie een voorkeursbehandeling, in ruil kreeg Fox regelmatig een primeur uit het Witte Huis.

Nu de voorverkiezingen volop aan de gang zijn, komt de partijdigheid opnieuw nadrukkelijk bovendrijven. De Democratische kandidaten worden dagelijks zwaar onder vuur genomen, terwijl de Republikeinse kandidaten Huckabee en in mindere mate McCain op handen worden gedragen. Vooral Barack Obama is de gebeten hond bij Fox. Obama wordt verweten dat hij te weinig ervaring heeft en te veel zijn huidskleur als troef uitspeelt. Verder wordt de Amerikaanse senator regelmatig schaamteloos geschoffeerd, en wordt zijn naam en verleden vaak onterecht in verband gebracht met de Islam.

Fox News maakt in feite dagelijks gratis propaganda voor de Republikeinse kandidaten. Als laatste voorbeeld van de manipulatie van Fox, moet men terugkijken naar de presidentsverkiezingen van 2000. Toen riep de zender Bush uit tot president nog voor de laatste, beslissende stemmen geteld waren. Andere media namen dit nieuws al snel over, waardoor Al Gore, de tegenstander van Bush, onder druk van de publieke opinie de handdoek al in de ring gooide vooraleer de definitieve beslissing gevallen was.

Republikein John McCain niet geliefd in eigen partij?

Presidentskandidaat John McCain is op dit moment de grootste kanshebber om dit najaar de strijd aan te gaan met de Democraten voor het presidentschap de komende vier jaar. McCain bouwde tijdens de voorbije voorverkiezingen een aanzienlijke voorsprong op, die haast onoverbrugbaar is geworden voor de andere Republikeinse kandidaten.

McCain kan in Amerika op veel sympathie rekenen omdat hij jarenlang krijgsgevangene was in Vietnam. Hij profileert zich dan ook, op basis van zijn militaire verleden, als leider van de strijd tegen het Islamitisch radicalisme. Daarnaast staat McCain ook bekend om zijn onafhankelijke geest en zijn goede relaties met prominente Democraten. Kiezers die zich noch bij de Republikeinen, noch bij de Democraten thuis voelen, vinden hem de geschikte presidentskandidaat.

Vreemd genoeg kan de veteraan niet op alle steun uit Republikeinse hoek rekenen. Veel Republikeinen staan kritisch ten opzichte van de kandidatuur van McCain. James Dobson, leider van de conservatieve Focus on the Family pressiegroep, zei op de ochtend van Super Tuesday dat hij niet op McCain zou stemmen, ondermeer vanwege zijn “beruchte humeur” en “regelmatig walgelijk en obsceen taalgebruik”.

Voor veel Republikeinen is McCain gewoon niet conservatief genoeg. Zo is hij voorstander van stamcelonderzoek, het homohuwelijk, meer aandacht voor de strijd tegen het broeikaseffect en minder strenge regels voor immigratie. In het verleden werkte McCain samen met sommige Democraten en bekritiseerde vaak de Bush-administratie. Een aantal Republikeinen rekent hem daar nu op af.

Toch staat John McCain afgetekend aan de leiding bij de Republikeinse voorverkiezingen. De kans is groot dat hij het in november mag opnemen tegen Hilary Clinton of Barack Obama. McCain profiteert volop van de verdeeldheid van de bevolking in de VS. Nog maar weinig mensen steunen de huidige regering van president Bush en veel Amerikanen keuren de bitsige strijd tussen de Democraten af. John McCain, die in feite het midden houdt tussen Republikeinen en Democraten, is daarom voor veel mensen de ideale presidentskandidaat.

Primaries worden steeds meer interactiever

De Amerikaanse voorverkiezingen worden druk gevolgd door de media. Naast radio, televisie en geschreven media is internet meer dan ooit een belangrijk mediakanaal geworden. Vooral op filmpjessites zoals Youtube wordt je overrompeld met informatie over de primaries. Presidentskandidaten gebruiken dit medium om campagne te voeren. Soms zelfs zonder medeweten van de kandidaat zelf.

Zo kreeg Democraat Barack Obama de opvallende steun van een niet-onknappe vrouwelijke fan, de ondertussen wereldberoemde ‘Obama-girl’. In dit filmpje bespreekt en bezingt een vrouw haar liefde voor de democratische kandidaat. Na amper vier dagen op Youtube was het filmpje al meer dan een miljoen keer aangeklikt.

Ook de Republikeinen maken gretig gebruik van Youtube & co om hun campagne te promoten. Deze reclamespot van kandidaat Mike Huckabee gebruikt humor en de celebrity factor om zijn campagne aan te prijzen. Acteur Chuck Norris wordt met enige ironie als het beste initiatief voor veiligheid gepresenteerd.

Maar het kan er ook bitsig aan toe gaan op het internet. De filmpjessites op het web worden soms gebruikt om een tegenkandidaat aan te vallen. Vorig jaar verscheen er op Youtube een clip die geïnspireerd is op het boek ‘1984’ van George Orwell. In die clip spreekt Hilary Clinton een publiek toe als Big Brother. Het filmpje eindigt met reclame voor Obama en toont aan hoe kunstmatig het taaltje van Clinton wel is. Het campagneteam van Obama ontkende alle betrokkenheid.

Ondertussen is de traditionele media in zee gegaan met de filmpjessites. Vorig jaar sloegen CNN en Youtube de handen in elkaar en organiseerden samen debatten die op beide kanalen werden uitgezonden. Door filmpjes in te zenden naar de organisatie van Youtube kon men ook vragen voorleggen aan de presidentskandidaten. De debatten en andere reportages omtrent de voorverkiezingen kan je terugvinden op Citizentube, de politieke arm van Youtube en op dit adres: http://youtube.com/debates

Ron Paul: de favoriet van het internet

Ron Paul, Republikeins congreslid en presidentskandidaat, maakt weinig kans om eind dit jaar president van de Verenigde staten te worden. Dit kan je vaststellen als je er de Amerikaanse media en opiniepeilingen op nahoudt. Toch heeft Paul een aanzienlijke achterban, wat duidelijk wordt als je op het internet surft.

Ron Paul is een fenomeen. In 1988 deed hij al eens mee met de Republikeinse voorverkiezingen, maar dit werd geen succes. Ook dit jaar zien de opiniepeilingen er niet gunstig uit voor Paul, maar op het internet is hij wel een ster. De internetgemeenschap draagt de 71-jarige politicus op handen. Zelfs in België is er een fanclub van Ron Paul. Ook filmpjessites zoals Digg, Reddit en uiteraard Youtube volgen de hype.

De populariteit van Paul is grotendeels te wijten aan zijn politieke standpunten. Zijn politieke visie noemt men libertarisme, een visie die ideeën als meer individuele rechten, vrijere markten, lagere belastingen en meer burgerrechten (bv. legalisering van cannabis) steunt. Als Ron Paul president wordt, zou hij de overheid drastisch afslanken, de Amerikaanse troepen meteen terugtrekken uit Irak, de inkomstenbelastingen en de centrale bank afschaffen, de goudstandaard weer invoeren en de CIA opdoeken. Paul zou terugwillen naar de geest van de Amerikaanse grondwet.

Met deze standpunten valt de Republikein in goede aarde bij veel jongeren over de hele wereld. Paul heeft veel te danken aan zijn internetpubliek. Eind vorig jaar haalde hij op één dag een recordbedrag van 6,4 miljoen dollar op in kleine giften van duizenden sympathisanten. Terwijl andere kandidaten moeten rekenen op rijke weldoeners die hun campagne steunen, moet Ron Paul het vrijwel volledig van de internauten hebben.

Of de internethype effectief een invloed gaat hebben op de voorverkiezingen van de Republikeinen, valt te betwijfelen. Voor veel mensen gaan de standpunten van Ron Paul te ver en zijn ze overdreven. Ondanks de steun die Paul krijgt van over heel de wereld, zal hij wellicht net als in 1988 naast het presidentsschap grijpen.

Als je wil weten hoe de hele wereld denkt over de presidentskandidaten, moet je kijken op deze website. Hier kan je zien wie in welk land, van Albanië tot Zimbabwe, de populairste kandidaat is. Toeval of niet, Ron Paul laat op deze site zijn concurrenten ver achter zich.